Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Mixtape

Το Γεύμα στο Θέατρο Άρτι

Συντάκτης στις • 11:01


Ιερώνυμος Καλετσάνος | φωτό: Αλέξανδρος Μανικάκης

Λάβετε φάγετε…

Χωρίς ούτε ψίχουλο στο ψυγείο του και ένα ευρώ στην τσέπη του, ο κάποτε οραματιστής και ονειροπόλος Μάγειρας προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει κρέας για να ετοιμάσει το μεγάλο Γεύμα για τον Υπουργό και τους σημαντικούς της εξαθλιωμένης Κοινωνίας τους ώστε να ξελασπώσει οικονομικά. Όταν πλέον δεν μπορεί να “θυσιάζει” άλλο την Mεγάλη του Kόρη, εκπορνεύοντας την στον σατράπη Χασάπη για κρέας με πίστωση, αδύναμος να συντηρήσει τον εαυτό του και τις κόρες του στην ζωή, αναγκάζεται να συλλογιστεί κάτι ακόμα πιο αποτρόπαιο. Για να απολυτρωθεί απέναντι στην μεγάλη κόρη του και να της χαρίσει ένα μέλλον, θα θυσιάσει την άλλη, την μικρότερη και νοητικά καθυστερημένη κόρη Μαρία σαν βορά στους ισχυρούς.

Η πρωτοεμφανιζόμενη Kathrin Liegmann με αυτό το ωμό και βάναυσο έργο και το συναίσθημα απέσπασε το πρώτο βραβείο στον φετινό Διαγωνισμό Συγγραφής Πρωτότυπου Θεατρικού Έργου της Καλλιτεχνικής Εταιρείας ‘Θέατρο-Εργαστήριον’. Δουλεύει με απλά αλλά δυνατά υλικά, ακολουθεί μια ξεκάθαρη δομή και δεν ξεστρατεύει μακριά από την βασική αλήθεια του κάθε χαρακτήρα για να περάσει το μήνυμα της, πετυχαίνοντας κάτω από την ήρεμη επιφάνεια όμως της δράσης να κοχλάζει αδιάκοπα και αδυσώπητα ένα πέλαγος συμβολισμών.

Ο Μάγειρας συνομιλεί με τον Θεό μέσω μιας εικόνας στον τοίχο του έρημου μαγαζιού του. Ζητάει τώρα πριν την εκπνοή του την κληρονομιά που είχαν τάξει τότε στις Γραφές στους “πράους” και τους “ταπεινούς“, και προβαίνει σε μια θυσία βιβλικών προδιαγραφών, προκαλώντας το χέρι του Θεού. Σαν ένας αντίστροφος Αβραάμ, που έχει όμως χάσει την δύναμη της πίστης του, θυσιάζει τις κόρες του ελπίζοντας, περιμένοντας, προκαλώντας την επέμβαση του Θεού που παρακολουθεί να τον σταματήσει. Σαν ο Κύριος του Σπιτιού και του Μαγαζιού του, θυσιάζει το δικό του αθώο παιδί, τον δικό του Αμνό, που αποκαλύπτεται όμως και νόθο παιδί του Οίκου του Θεού για να ξεπλύνει τις αμαρτίες του Σπιτιού του μέσω του Τελευταίου αυτού Δείπνου και της αιματηρής Μετάνοιας, και να δώσει στην άλλη του κόρη μια αληθινή ευκαιρία.

Βλάσης Ζώτης, Ιερώνυμος Καλετσάνος
φωτό: Αλέξανδρος Μανικάκης©
Ο Ιερώνυμος Καλετσάνος σαν Μάγειρας είναι μοναδικά συγκλονιστικός. Χωρίς εξάρσεις, με μετρημένες κινήσεις και ματιές, με τις πιο σωστές αλλαγές στην στάση του και την έκφραση του φέρνει στη ζωή αυτόν τον ανατριχιαστικά εγκλωβισμένο και αμφιλεγόμενο χαρακτήρα που αναγκάζεται να θυσιάσει τις υλικές και πνευματικές του αξίες, την οικογένεια του και τον εαυτό του για να πληρώσει για τα όνειρα που κάποτε έκανε.

Ο Νίκος Χατζηβασιλειάδης στο παράδοξο casting ως η μικρή κόρη Μαρία δίνει μια πραγματικά αλλόκοτη και συναισθηματική ερμηνεία και σηκώνει μαζί με τον Καλετσάνο πάνω στους ώμους τους όλο το υπόλοιπο cast που δυστυχώς δεν δείχνει τις ίδιες ικανότητες. Η Βίκυ Λέκκα ως η μεγάλη κόρη παραμένει μόνιμα παγωμένη και αδύναμη να δίνει βάθος και συναίσθημα στον χαρακτήρα της, ενώ ο Βλάσης Ζώτης στον μικρότερο ρόλο (που παραδόξως όμως μονοπωλεί το ενδιαφέρον στις περισσότερες από τις φωτογραφίες δημοσιότητας της παράστασης) του πικραμένου με τις επιλογές του και γεμάτου απέχθεια πραγματιστή Χασάπη, δρα ως οδοστρωτήρας, αδύναμος να μετριάσει την υπερβολή στο παίξιμο του για να ισορροπήσει με το υπόλοιπο έργο.

Η σκηνοθεσία και η ιδιαίτερα έξυπνη σκηνογραφία σε συνεργασία με τους φωτισμούς καταφέρνουν να μεταμορφώνουν συνεχώς τον απολυμασμένο χώρο της άδειας κουζίνας στο θέατρο αυτών των βιβλικών (ή και πηγαίνοντας πίσω στα Θυέστεια γεύματα τραγικών) πράξεων δίνοντας έμφαση στην σημαντική αυτή επιφανειακή απλότητα του έργου.

Ο Ιερώνυμος Καλετσάνος μεγαλουργεί υποκριτικά και σηκώνει το βάρος αυτού του γεύματος που κάποτε κάποτε πάει να χαλάσει αλλά στο τέλος παραδίδει κάτω από την ήρεμη και επιτεδευμένα σοκαριστική του εμφάνιση και τελετουργία έναν αδυσώπητο πλούτο συναισθημάτων και συμβολισμών.

Σκηνοθεσία: Άννα Μακράκη – Δημήτρης Βέργαδος
Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Βέργαδος
Σκηνικά/ Κοστούμια: Κατερίνα-Χριστίνα Μανωλάκου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Αργύρης Θέος

Παίζουν: Ιερώνυμος Καλετσάνος, Βίκυ Λέκκα, Βλάσης Ζώτης, Νίκος Χατζηβασιλειάδης

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Παρασκευή, Σάββατο 21.15
Κυριακή 20.00

Τιμές εισιτηρίων
15 €, 12 € (φοιτητικό)

Θέατρο Άρτι
Ηπείρου 41
Τηλ: 210 8834002

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Go Οut

Το Γεύμα

Το Γεύμα
Βλάσης Ζώτης, Ιερώνυμος Καλετσάνος
φωτό: Αλέξανδρος Μανικάκης©
Το θεατρικό έργο «Το Γεύμα» της πρωτοεμφανιζόμενης Kathrin Liegmann είδαμε και σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα. Ένα έργο ανατρεπτικό.
 
Σύγχρονο. Ελκυστικό.  Η ιστορία διαδραματίζεται στην κουζίνα ενός εστιατορίου που βιώνει την οικονομική κρίση. Εξαιρετική ερμηνεία από τον Ιερώνυμο Καλετσάνο, στο ρόλο του Μάγειρα,  που μας έχει συνηθίσει σε ποιοτικές δουλειές. Πώς μπορούμε να χορτάσουμε την πείνα μας;  Αυτή που μας κατατρώει τα σωθικά ξεφύγουμε από το οικονομικό αδιέξοδο; Αυτό που μερικές φορές μας αναγκάζει να καταφεύγουμε σε λύσεις πρωτόγνωρες και πρωτόγονες. Τι μπορούμε να θυσιάσουμε για να σώσουμε κάτι άλλο; Πώς φτάνουμε στην εξιλέωση; Μέσα από το Απέραντο Γαλάζιο. Μία παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε.  Θα καταλάβετε το γιατί. 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Kathrin Liegmann  γεννήθηκε στο Χάιντε  (Heide) της Βόρειας Γερμανίας από Ελληνίδα μητέρα. Σπούδασε θεατρολογία και μουσικολογία στο Μπάιροιτ (Bayreuth) και στη Λειψία (Leipzig). Από το 2005 μένει μόνιμα στην Ελλάδα.  Οι πτυχιακές της εργασίες αφορούσαν στο θέατρο του παραλόγου και στην δραματουργία στο έργο του Tankred Dorst.  Το έργο της «Το Γεύμα» κέρδισε το 1ο Βραβείο στον Διαγωνισμό Συγγραφής Πρωτότυπου Θεατρικού Έργου, που διοργάνωσε η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Θέατρο- Εργαστήριον» και το Θέατρο «Άρτι» την θεατρική περίοδο 2010-2011.

Δώρα Νίκα


Theaterview

Kathrin Liegmann : "Η θυσία δεν αποτελεί πάντα την καλύτερη λύση"



Γεννημένη σε ένα μικρό μέρος κοντά στο Αμβούργο της Γερμανίας, η Kathrin Liegmann ζει τα τελευταία 6μισι χρόνια μόνιμα στην χώρα μας κοντά στο Αίγιο, 30 χλμ από την Πάτρα. Σπούδασε θεατρολογία και μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο της Ληψείας και αλλού, έχει εργαστεί τόσο ως ηθοποιός όσο και ως βοηθός σκηνοθέτη στην όπερα και στο μουσικό θέατρο, γράφοντας παράλληλα κείμενα για το θέατρο περισσότερο στο πλαίσιο σεμιναρίων. Η αληθινή ιστορία μιας πνευματικά ανάπηρης κοπέλας, της Μαρίας, που γνώρισε πριν από δυο χρόνια στις διακοπές της, της έδωσε την έμπνευση για το θεατρικό έργο «Το Γεύμα» που κέρδισε το πρώτο βραβείο στον Διαγωνισμό Συγγραφής Πρωτότυπου Θεατρικού Έργου της Καλλιτεχνικής Εταιρείας «Θέατρο – Εργαστήριον» και ανοίγει επίσημα την αυλαία του στις  3 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Άρτι.

Επηρεασμένη από το θέατρο του Μπέκετ και το μοτίβο της πνευματικής ή σωματικής αναπηρίας των ηρώων και το θέατρο του Παραλόγου, η Kathrin Liegmann ξεκίνησε να γράφει αυτό το έργο θέλοντας να μιλήσει πιο πολύ για την θέση των ατόμων με αναπηρικά προβλήματα στις σύγχρονες κοινωνίες. Η ηρωίδα μένει μαζί με την οικογένειά της, τον πατέρα και την αδερφή της, οι οποίοι δουλεύουν στην οικογενειακή τους επιχείρηση, μια ταβέρνα. Η ίδια δεν δουλεύει λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει. Όταν η οικογένεια της βρίσκεται μπροστά σε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, η ίδια αποτελεί την μόνη λύση, που δεν είναι άλλη από την θυσία. Όλο το έργο εκτυλίσσεται συμβολικά στην κουζίνα του μαγαζιού, όπου προετοιμάζεται το γεύμα. Ο χώρος αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας, όμως η επιλογή του συνδέεται με την οικογένεια ως ένας από τους κυριότερους χώρους συνάντησης των μελών της μέσα σε κάθε σπίτι.
 
Τι είναι "Το Γεύμα"; «Το θέμα του έργου αφορά πιο πολύ στην φιγούρα της Μαρίας, ως μιας συμβολικής μορφής, η οποία δεν έχει τελικά θέση στην σύγχρονη κοινωνία. Μετά την φυγή της μητέρας τους, ο πατέρας της  Μαρίας και της αδελφής της, έχει να αντιμετωπίσει , εκτός από το πρόβλημα αναπηρίας του παιδιού του και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της οικογένειας, γεγονός που τον φέρνει προς της απόφασης να θυσιάσει το πιο αδύναμο από τα παιδιά του, παρά την αγάπη που τρέφει για εκείνο. Το έργο καταπιάνεται σε κάθε περίπτωση με την δομή της τραγωδίας, μέσα από την ιστορία της θυσίας ενός κοριτσιού, προκειμένου να επιβιώσει η υπόλοιπη οικογένεια.»

Στην θέση της Μαρίας θα μπορούσε να είναι, δεδομένης της σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικοοικονομικής συγκυρίας, και μια χώρα, όπως η Ελλάδα; «Σίγουρα. Η έννοια της θυσίας είναι και εδώ επίκαιρη. Όμως, όπως φαίνεται και στο έργο, η θυσία δεν αποτελεί πάντα την καλύτερη λύση, ούτε για εκείνον που θυσιάζεται ούτε για τους υπόλοιπους. Η συγκεκριμένη ιστορία είναι μόνο συμβολική και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να υιοθετήσει κανείς κάποιο συμπέρασμα για την σημασία της σε κοινωνικό επίπεδο. Ίσως τελικά εξαρτάται από το είδος και το πλαίσιο της θυσίας

Πιστεύεις ότι ο κόσμος σήμερα έχει ανάγκη από θυσίες προκειμένου για γνωρίσει καλύτερες μέρες; «Δεν πιστεύω ότι η θυσία, όπως αυτή πραγματοποιείται στο έργο, αποτελεί λύση. Πρόκειται για μια αιματηρή θυσία. Και πιστεύω ότι το αίμα και η βία δεν δίνουν διέξοδο στα προβλήματα, σε καμία περίπτωση. Το ίδιο συμβαίνει αυτή την στιγμή στις Αραβικές χώρες, όπου έχουν χυθεί τόνοι αίματος, χωρίς να δίνεται καμία πολιτική λύση.» 

Σε στεναχωρούν όσα ακούς να λέγονται στην Ελλάδα εναντίον της Γερμανίας; «Με ενοχλούν, όταν προέρχονται από ανθρώπους που δεν ενημερώνονται, δεν διαβάζουν εφημερίδες, δεν ακούν ειδήσεις και δεν γνωρίζουν τα πράγματα για τα οποία μιλάνε. Το ίδιο συμβαίνει επίσης και στην Γερμανία. Οι άνθρωποι πιστεύουν απλώς αυτά που ακούνε και τα αναπαράγουν, χωρίς να γνωρίζουν πραγματικά τι γίνεται αλλού. Έτσι βγάζουν λάθος συμπεράσματα και αυτό με ενοχλεί πολύ. Αν δεν ψάξεις  πολύ τα πράγματα, δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια ολοκληρωμένη άποψη.»

To Spirto