Kathrin Liegmann : "Η θυσία δεν αποτελεί πάντα την καλύτερη λύση"
Γεννημένη σε ένα μικρό μέρος κοντά στο Αμβούργο της Γερμανίας, η Kathrin Liegmann ζει τα τελευταία 6μισι χρόνια μόνιμα στην χώρα μας κοντά στο Αίγιο, 30 χλμ από την Πάτρα. Σπούδασε θεατρολογία και μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο της Ληψείας και αλλού, έχει εργαστεί τόσο ως ηθοποιός όσο και ως βοηθός σκηνοθέτη στην όπερα και στο μουσικό θέατρο, γράφοντας παράλληλα κείμενα για το θέατρο περισσότερο στο πλαίσιο σεμιναρίων. Η αληθινή ιστορία μιας πνευματικά ανάπηρης κοπέλας, της Μαρίας, που γνώρισε πριν από δυο χρόνια στις διακοπές της, της έδωσε την έμπνευση για το θεατρικό έργο «Το Γεύμα» που κέρδισε το πρώτο βραβείο στον Διαγωνισμό Συγγραφής Πρωτότυπου Θεατρικού Έργου της Καλλιτεχνικής Εταιρείας «Θέατρο – Εργαστήριον» και ανοίγει επίσημα την αυλαία του στις 3 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Άρτι.
Επηρεασμένη από το θέατρο του Μπέκετ και το μοτίβο της πνευματικής ή σωματικής αναπηρίας των ηρώων και το θέατρο του Παραλόγου, η Kathrin Liegmann ξεκίνησε να γράφει αυτό το έργο θέλοντας να μιλήσει πιο πολύ για την θέση των ατόμων με αναπηρικά προβλήματα στις σύγχρονες κοινωνίες. Η ηρωίδα μένει μαζί με την οικογένειά της, τον πατέρα και την αδερφή της, οι οποίοι δουλεύουν στην οικογενειακή τους επιχείρηση, μια ταβέρνα. Η ίδια δεν δουλεύει λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει. Όταν η οικογένεια της βρίσκεται μπροστά σε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, η ίδια αποτελεί την μόνη λύση, που δεν είναι άλλη από την θυσία. Όλο το έργο εκτυλίσσεται συμβολικά στην κουζίνα του μαγαζιού, όπου προετοιμάζεται το γεύμα. Ο χώρος αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας, όμως η επιλογή του συνδέεται με την οικογένεια ως ένας από τους κυριότερους χώρους συνάντησης των μελών της μέσα σε κάθε σπίτι.
Τι είναι "Το Γεύμα"; «Το θέμα του έργου αφορά πιο πολύ στην φιγούρα της Μαρίας, ως μιας συμβολικής μορφής, η οποία δεν έχει τελικά θέση στην σύγχρονη κοινωνία. Μετά την φυγή της μητέρας τους, ο πατέρας της Μαρίας και της αδελφής της, έχει να αντιμετωπίσει , εκτός από το πρόβλημα αναπηρίας του παιδιού του και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της οικογένειας, γεγονός που τον φέρνει προς της απόφασης να θυσιάσει το πιο αδύναμο από τα παιδιά του, παρά την αγάπη που τρέφει για εκείνο. Το έργο καταπιάνεται σε κάθε περίπτωση με την δομή της τραγωδίας, μέσα από την ιστορία της θυσίας ενός κοριτσιού, προκειμένου να επιβιώσει η υπόλοιπη οικογένεια.»
Στην θέση της Μαρίας θα μπορούσε να είναι, δεδομένης της σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικοοικονομικής συγκυρίας, και μια χώρα, όπως η Ελλάδα; «Σίγουρα. Η έννοια της θυσίας είναι και εδώ επίκαιρη. Όμως, όπως φαίνεται και στο έργο, η θυσία δεν αποτελεί πάντα την καλύτερη λύση, ούτε για εκείνον που θυσιάζεται ούτε για τους υπόλοιπους. Η συγκεκριμένη ιστορία είναι μόνο συμβολική και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να υιοθετήσει κανείς κάποιο συμπέρασμα για την σημασία της σε κοινωνικό επίπεδο. Ίσως τελικά εξαρτάται από το είδος και το πλαίσιο της θυσίας.»
Πιστεύεις ότι ο κόσμος σήμερα έχει ανάγκη από θυσίες προκειμένου για γνωρίσει καλύτερες μέρες; «Δεν πιστεύω ότι η θυσία, όπως αυτή πραγματοποιείται στο έργο, αποτελεί λύση. Πρόκειται για μια αιματηρή θυσία. Και πιστεύω ότι το αίμα και η βία δεν δίνουν διέξοδο στα προβλήματα, σε καμία περίπτωση. Το ίδιο συμβαίνει αυτή την στιγμή στις Αραβικές χώρες, όπου έχουν χυθεί τόνοι αίματος, χωρίς να δίνεται καμία πολιτική λύση.»
Σε στεναχωρούν όσα ακούς να λέγονται στην Ελλάδα εναντίον της Γερμανίας; «Με ενοχλούν, όταν προέρχονται από ανθρώπους που δεν ενημερώνονται, δεν διαβάζουν εφημερίδες, δεν ακούν ειδήσεις και δεν γνωρίζουν τα πράγματα για τα οποία μιλάνε. Το ίδιο συμβαίνει επίσης και στην Γερμανία. Οι άνθρωποι πιστεύουν απλώς αυτά που ακούνε και τα αναπαράγουν, χωρίς να γνωρίζουν πραγματικά τι γίνεται αλλού. Έτσι βγάζουν λάθος συμπεράσματα και αυτό με ενοχλεί πολύ. Αν δεν ψάξεις πολύ τα πράγματα, δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια ολοκληρωμένη άποψη.»
Σε στεναχωρούν όσα ακούς να λέγονται στην Ελλάδα εναντίον της Γερμανίας; «Με ενοχλούν, όταν προέρχονται από ανθρώπους που δεν ενημερώνονται, δεν διαβάζουν εφημερίδες, δεν ακούν ειδήσεις και δεν γνωρίζουν τα πράγματα για τα οποία μιλάνε. Το ίδιο συμβαίνει επίσης και στην Γερμανία. Οι άνθρωποι πιστεύουν απλώς αυτά που ακούνε και τα αναπαράγουν, χωρίς να γνωρίζουν πραγματικά τι γίνεται αλλού. Έτσι βγάζουν λάθος συμπεράσματα και αυτό με ενοχλεί πολύ. Αν δεν ψάξεις πολύ τα πράγματα, δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια ολοκληρωμένη άποψη.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου